Αγγελίες για κατοικίδια

Γειά σου,

Με λένε Σίμπα. Γεννήθηκα πριν 6 μήνες σε μια εγκαταλειμμένη μονοκατοικία.

2 μήνες αργότερα η μαμά μου κ ένα από τα αδερφάκια μου σκοτώθηκαν από αυτοκίνητο.

Οι υπόλοιποι κρυβόμασταν στο σπίτι και πεινάγαμε. Ευτυχώς 2 καλοί άνθρωποι  μας άκουσαν να κλαίμε και επί μέρες  μας τάιζαν ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να  βρουν τρόπο να μας βγάλουν από μέσα.

Κάποια στιγμή βρήκαν μια πατέντα και τα κατάφεραν.

Το ένα μου αδερφάκι υιοθετήθηκε αμέσως και επειδή αυτοί οι 2 καλοί άνθρωποι δεν είχαν που να μας φιλοξενήσουν, δέχτηκαν την πρόταση μιας κυρίας να μας φιλοξενήσει σε τεράστιο κλουβί  (νομίζω crate το λέγανε) στην αυλή της, μέχρι να στειρωθούμε και αν δεν είχε δείξει κανείς ενδιαφέρον να μας αμολήσουν στην αυλή.

Μην έχοντας άλλη επιλογή το δέχτηκαν. Όμως οι μέρες,  οι εβδομάδες και οι μήνες πέρασαν και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.

Και εγώ έχω μεγάλη ανάγκη από ανθρώπινη επαφή. Τη γουστάρω ρε παιδάκι μου, την αναζητώ!

Όμως τελικά τα πράγματα δεν ήταν όπως είχε πει η κυρία:

Έκανε πολλή  πολλή ζέστη και δεν μας καθάριζαν συχνά. Κάποια στιγμή η κυρία έκανε ένα λάθος και το κλουβί έμεινε ανοιχτό.

Εγώ δεν πήγα μακριά γιατί ήμουν κολλημένος πάνω της και της έδινα φιλάκια.  Τα αδέρφια μου όμως χάθηκαν και έμεινα μόνος στο κλουβί.

Μόλις οι άνθρωποι που μας σώσανε μάθανε τι έγινε, ήρθαν να με δουν και έγινε το «έλα να δεις!!!!».
Με βρήκαν βρώμικο, με σάπια τροφή και με μια τεράστια πληγή στο λαιμό.

Με πήραν άρον άρον από εκεί και έκτοτε με φιλοξενούν σε ένα πολύ καθαρό δωμάτιο, όπου τα έχω όλα εκτός από το πιο σημαντικό για μένα: ΠΑΡΕΑ!

Είμαι όλοι μέρα και όλη νύχτα κλεισμένος στο δωμάτιο αυτό γιατί εκείνοι λείπουν συνέχεια και αν με αφήσουν να κυκλοφορώ στο σπίτι, τρώω πολύ ξύλο από τις άλλες γάτες του σπιτιού.

Ειδικά από μια ασπρόμαυρη.

Μερικές μέρες είμαι τυχερός και με βγάζουν για 2 – 3 ώρες. Είναι η καλύτερη μου γιατί μπορώ να κάτσω στον καναπέ μαζί τους χωρίς να φοβάμαι και κάνω τα 4 αγαπημένα μου πράγματα!

1) Γουργουρίζω ασταμάτητα σαν τρακτέρ,  2) κάνω πατουσάκια στην κουβέρτα ή πάνω τους,  3) τους γλείφω συνέχεια και ας μου λένε ότι είναι σα να τους χαϊδεύει γυαλόχαρτο και  4) παίζω με ότι βρω μπροστά μου.

Όμως αυτό δυστυχώς δεν γίνεται κάθε μέρα και τις περισσότερες μέρες και ώρες πλήττω αφάνταστα και είναι πολύ κρίμα γιατί πραγματικά έχω πολλή αγάπη να δώσω και είμαι τέρμα ανθρωποκεντρικός.

Γι’αυτό σκέφτηκα να σου κάνω μια πρόταση:

Αν ψάχνεις για έναν καλό φίλο, έναν γλυκό, τρυφερό και παιχνιδιάρη γάτο, αν σου αρέσω όπως με βλέπεις στις φωτογραφίες αν θες να με γλιτώσεις από αυτόν τον εγκλεισμό:

Τι θα έλεγες να περάσεις να με γνωρίσεις? Να πιεις έναν καφέ, ένα αναψυκτικό, κάτι ρε αδερφέ και αν σου κάνω και μου κάνεις να με πάρεις μαζί σου και να γίνουμε φίλοι και οικογένεια.

Απ’οσο ξέρω θα με δώσουν στειρωμένο, αποπαρασιτωμένο, τσιπαρισμένο και καλοταϊσμένο.
Το μόνο που πρέπει να κάνεις εσύ είναι να υπογράψεις ένα χαρτί, να περάσω στο όνομα σου και να με φροντίζεις!

Τι λές????
αα και κάτι ακόμα.
Αν δε σε ψήνει όλη η φάση αυτή, μήπως θα μπορούσες να με προωθήσεις σε κάποιους που ίσως να ψήνονται??? Σε ευχαριστώ και ανυπομονώ να γνωριστούμε.